اي حجت زمانه

اي حجت زمانه!‏ دارم سؤالي از تو:
آيا توان كه يك روز آن روي ماه ديدن؟

كي مي‏شود ظهورت؟ تا فصل شادي آيد
با ديدن رخ تو از غصه‏ها رهيدن

عمري است اين اميدم: روزي تو را ببينم
بوسه زنم به پايت، وز تو دعاشنيدن

دشمن ره صفا را بر روي شيعه بسته
خم گشت قامت ما از پيش و پس خميدن

خوش باد گر كه ما را يك شب دهي اجازه
در زير سايه‏ي تو يك لحظه آرميدن!

گويد «بنيسي» زار با اشك و آه و ناله: «از تو به يك اشاره، از ما به سر دويدن»